لحظات آخر عمر پر برکت و نورانیشان بود و هر لحظه منتظر وصال یار. ناگهان در همان حال دستور دادند همه خویشان و آشنایان بر بالینشان گرد هم جمع شوند. هرکس با خود می‌گفت: «حتماً امام صادق(علیه‌السلام) وصیت بسیار مهمی دارند که لازم است همه جمع شوند.»
وقتی همه آمدند فرمود:
«لاینال شفاعتنا من استخفّ بالصلاه»؛«هرگز به شفاعت ما اهل بیت نرسد، آنکس که نماز را سبک بشمارد.»
و لحظاتی بعد صدای شیون از منزل امام بلند شد.
