هدف از روزه تقوا و پرهیزگاری است. آزادی از قفس غرائز و هوس‌های شیطانی و بازسازی معنوی روح و تن. رهایی از کمند عادات خوردنی و خوابیدنی روزمره و پرواز به سوی زندگی با کیفیتی فراتر از یک زندگی معمولی. رهایی از وابستگی‌هایی که انسان ذره ذره، خودش برای خودش ایجاد کرده و گسستن زنجیرهایی که انسان خودش به دور خودش پیچیده. پس گرسنگی تنها بخشی از هدف روزه است. بنابراین نباید فکر کنیم با پرخوری در سحر و یا خواب زیاد و ... زرنگی کرده‌ایم و در روزه‌هایمان اصلاً گرسنه نشده‌ایم؛ بلکه با این کار اصلاً هدف روزه را خراب کرده‌ایم.
البته حواسمان باشد حالا که قرار است رنجی متحمل شویم مواظب باشیم مصداق این حدیث نباشیم:«کم من صائمٍ لیس من صیامه إلا ظمأ»: «چه بسیارند روزه‌دارانی که بهره‌شان از روزه فقط تشنگی است.»
