«الَّذِینَ یَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِینَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ فِی الصَّدَقاتِ وَ الَّذِینَ لا یَجِدُونَ إِلاَّ جُهْدَهُمْ فَیَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ»[79 توبه]

«کسانی که به مؤمنانی که داوطلبانه صدقات می‌دهند طعنه می‌زنند و آنان را که بیش از استطاعت خویش نمی‌یابند [که احسان کنند] مسخره‌شان می‌کنند خدا نیز آن‌ها را مسخره می‌کند و آن‌ها را عذابی دردناک است.»

****

رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از مردم تقاضای کمک به جبهه کرد. توانگران کمک‌های شایانی کردند و ناتوانان کمک اندک داشتند. منافقان کمک توانگران را ریایی دانسته و موردعیب‌جویی و طعن قرار می‌دادند و کمک بی‌بضاعت‌ها را مسخره می‌کردند.

این آیه اگرچه به طعن و مسخره‌کردن منافقان در موضوع خاص انفاق اشاره دارد اما منحصر به این مورد نمی‌شود و طعن و مسخره کردن به طور کلی در اسلام نهی شده است که در پستهای بعد بررسی میشود.