« ما مِن اِنْسانٍ یَطعَنُ فِی عَیْنِ مُؤمِنٍ إِلّا ماتَ بِشَرِّ مِیتَهٍ و کانَ قِمْناً أَنْ لا یَرجِعَ إِلی خیرٍ» (امام باقر علیه‌السلام)

هیچ انسانی در حضور مؤمنی به او طعنه نمی‌زند، مگر آنکه به بدترین مرگ از دنیا برود و سزاوار است که به خیر باز نگردد.(کافی ، ج2 ، ص 361)

طعنه و استهزاء در ظاهر یک گناه ولی در باطن چند گناه است: گناهان تحقیر و خوار کردن، بردن آبروی مؤمن، کشف عیوب، اختلاف افکنی، غیبت، کینه، فتنه، تحریک و انتقام.
یک نگاه به رفتارمون تو همین امروز داشته باشیم. آیا مواظب حرف زدنمون بودیم؟ چقدر به افراد طعنه زدیم؟ چقدر حرفایی که میتونستیم بدون طعنه بگیم با طعنه و استهزاء گفتیم؟ نکنه واقعا میخوایم به بدترین مرگها بمیریم؟