یا أیّها الَّذِینَ ءَامَنُوا أنْفِقُوا مِمّا رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ اَنْ یَأتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فِیهِ وَلا خُلَّهٌ وَلا شَفاعَهٌ وَالْکافِرُونَ هُمُ الظّالِمُونَ [254. بقره]
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن نه داد و ستدی هست و نه دوستی و شفاعتی، از آنچه روزیتان کرده‌ایم انفاق کنید و [بدانید که] کافران، همان ستمگرانند.
****
در این آیه خداوند اهرم‌هایی را برای تشویق مردم به انفاق به کار برده است:
1) آنچه داری، ما به تو داده‌ایم و فکر نکن چیزی از خودت داری (رَزَقناکُم)
2) لازم نیست همه آنچه داری را ببخشی، بلکه مقداری از آن را به دیگران ببخش (مِمّا)
3) این انفاق برای قیامت تو از هر دوستی بهتر است. (یَأتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فِیهِ وَلا خُلَّهٌ وَلا شَفاعَهٌ)
****
انفاق دو نوع است:
1- انفاق مادی که خود شامل انفاق واجب مثل زکات و انفاق مستحب مثل کمک مالی به نیازمندان می‌شود.
2- انفاق معنوی مثل تعلیم دانش به دیگران
که این آیه‌ی شریفه همه‌ی انواع انفاق را شامل می‌شود.
****
پایان آیه کافران را ظالم و ستمکار معرفی می‌کند. چون کافران با ترک انفاق هم به خود ظلم می‌کنند هم به جامعه؛
به خود ستم می‌کنند چون با ترک انفاق و سایر واجبات دینی خود را از بزرگترین سعادت‌ها در قیامت محروم می‌کنند،
و به جامعه ستم می‌کنند چون کفر سرچشمه قساوت، سنگدلی و دنیا پرستی است که اینها همه سرچشمه ظلم و ستم هستند.
****
چه زیباست در سالروز ولادت کریم اهل بیت، - همو که دوبار تمام دارائی خود را در راه خدا انفاق کرد و سه بار داراییاش را به دو نصف تقسیم کرده، نیمی را برای خود گذاشت و نصف دیگر را در راه خدا انفاق کرد – در شرایطی که عده کثیری از بندگان خدا که اکثریت مطلق آنها مسلمان هستند، در سومالی وکشورهای همسایه‌اش از قحطی و فقر و گرسنگی رنج می‌برند، به آن امام همام اقتدا کنیم و به توصیهءقرآن عمل کنیم باشد که در آن روزی که واقعا دستهایمان خالی است مورد مغفرت رب کریم قرار گیریم.
