سفارش تبلیغ
صبا ویژن
هر که در آنچه فرا می گیرد بسیار بیندیشد، دانش خود را استوار ساخته و آنچه را نفهمیده می فهمد . [امام علی علیه السلام]
لوگوی وبلاگ
 

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :11
بازدید دیروز :10
کل بازدید :81510
تعداد کل یاداشته ها : 129
103/9/4
5:9 ص
مشخصات مدیروبلاگ
 
سعید صفاری[43]
«وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا » سعید صفاری این وبلاگ را می‏نویسد به جهت تولید محتوای قرآنی، درراستای کمک به ارتقای فرهنگ قرآن در سطح جامعه، که شاید مشمول این شکایتِ صاحبِ آن قلبِ عظیمی که قرآن بر آن نازل گشت قرار نگیرد.

خبر مایه

تسلیت باد سالروز ضربت خوردن امام علی علیه‌السلام در محراب مسجد کوفه

«وَ مِنَ الْنَّاسِ مَنْ یَشْرِى نَفْسَهُ ابْتغَآءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ  رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ» [بقره-207]
(و از میان مردم کسى است که جان خود را براى طلب خشنودى خدا مى‏فروشد، و خدا نسبت به [این‏] بندگان مهربان است‏ )
 

ابن‏ابى‏الحدید که از علماى قرن هفتم اهل‏سنّت است، در شرح نهج‏البلاغه خود آورده  است: تمام مفسّران گفته‏اند این آیه درباره على‏بن‏ابى‏طالب علیه السلام نازل شده  است که در لیلةالمبیت در بستر رسول خدا صلى الله علیه وآله خوابید. و این موضوع در  حدى از تواتر است که جز کافر یا دیوانه آنرا انکار نمى‏کند. [شرح نهج‏البلاغه، ج‏13، ص‏262.]

در این هنگام خداى متعال به جبرئیل و میکائیل فرمود: من شما را به برادرى یکدیگر درآوردم و عمر یکى را از دیگر طولانیتر نمودم. حال کدامیک از شما زندگى دیگرى را بر زندگى خود ترجیح مى‏دهد؟ هر یک از آنان زنده ماندن خود را برگزید. آن گاه خدا به آنان وحى نمود: چرا شما مانند على بن ابى طالب(ع)  نیستید؟ من او را با محمّد (ص) برادر نمودم و او در بستر محمّد (ص) خوابید و جان خود را به خاطر او به خطر افکند و زندگى او را بر زندگى خویش ترجیح داد؛ اکنون به زمین فرود آیید و او را از گزند دشمن حفظ کنید. آن دو فرشته به زمین فرود آمدند، جبرئیل بالاى سر على(ع)  و میکائیل پایین پاى او ایستاد. آنگاه جبرئیل گفت: خوشا به حال کسانى چون تو اى فرزند ابو طالب! که خداى متعال در برابر فرشتگان به تو مباهات مى‏کند. پس خداوند ملائکه را خواند و بر رسولش که در راه مدینه بود آیه " ومن النّاس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله   " را در شان علی علیه السلام نازل نمود . ) [الکشف و البیان ثعلبی ]

آن شب علی برای حفظ جان پیامبر و ثبات دین خدا جانش را کف دستش نهاد ولی تقدیر خداوند بر این نبود که علی به آرزوی دیرین خود که همان شهادت در راه خدا بود دست یابد و امشب همان علی با دلی آزرده از نامردمانِ امت بعد از محمد، در محراب کوفه ندای فزت و رب الکعبه سر می‌دهد.
بی جهت نبود قبل از خروج از خانه به دخترش ام کلثوم می‌گفت: (به خدا سوگند، دروغ نمی گویم و به من دروغ گفته نشده است. این است آن شبی که به من وعده شهادت دادند.)[ منتهی الآمال، ج1، ص 172]


  
پیامهای عمومی ارسال شده