یکی از حکما پسر را نهی همی کرد از بسیار خوردن، که سیری مردم را رنجور کند.

گفت ای پدر گرسنگی خلق را بکشد. نشنیده‌ای که ظریفان گفته‌اند به سیری مردن به که گرسنگی بردن؟!

گفت اندازه نگه دار؛« کُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا »

نه چندان بخور کز دهانت بر آید          نه چندان که از ضعف جانت برآید

[گلستان سعدی. باب سوم]