اضلال و گمراه کردن دیگران از مسیر حق و هدایت، آنقدر مصیبت بار است که در روایات به کشتن دیگران تشبیه شده است. چراکه اگر کسی را گمراه کردیم، درواقع او را از حیات پاکیزه‌ی ابدی در بهشت محروم ساخته‌ایم و این نوعی مرگ و بلکه بدتر از مرگ است.
از امام صادق(علیه‌السلام) در باره تفسیر این آیه سؤال شد:«هرکس دیگری را [به ناحق] بکشد، چنان است که همه‌ی مردم را کشته است..»[32 مائده])؛ حضرت در پاسخ فرمودند: «و من أخرجها من هدیً ألی ضلالٍ فقد واللهِ أماتها...» و کسی که او را از هدایت به سوی گمراهی خارج سازد، همانا سوگند به خدا که او را کشته است!
