آهنگ این سوره اساساً با سوره‌های دیگر قرآن متفاوت است؛ به خاطر اینکه سوره‌های دیگر همه به عنوان سخن خداست یعنی خدا با ما سخن می‌گوید، اما این سوره از زبان بندگان است یعنی ما با خدا سخن می گوییم. به تعبیر دیگر، خدا در این سوره طرز سخن گفتن و مناجات با خودش را به بندگان آموخته است؛ اینکه هرگاه خواستیم دعا کنیم ابتدا حمد و تسبیح خدا را بگوییم، سپس خدا را با صفات رحمانیتش صدا بزنیم، پس از آن اقرار به مالک بودن خدا و بندگی خود کنیم و آنگاه خواسته خود را مطرح کنیم؛ که بهترین خواسته همین درخواست هدایت و دوری از ضلالت است.
****
می‌بینیم که برخلاف بسیاری از مذاهب ساختگی یا تحریف شده که میان «خدا» و «خلق» واسطه‌ها قائل شده‌ا‌ند، دین اسلام در این سوره به مردم می‌آموزد که بدون هیچ واسطه با خدایشان ارتباط برقرار کنند.
