«إِنَّ المُنافِقینَ یُخادِعونَ اللهَ وَ هُوَ خادِعُهُم وَ إذا قامُوا إلی الصَّلاه قامُوا کُسالی یُرائُونَ النّاسَ وَ لا یَذکُرُونَ اللهَ إلا قَلیلا»[142 نساء]

همانا منافقان با خدا فریبکاری می‌کنند و حال آنکه خدا فریب‌دهنده‌ی آن‌هاست و چون به نماز برخیزند با مردم ریاکاری می‌کنند و خدا را یاد نمی‌کنند مگر اندکی.

 ریا و سُمعه دو خطر و آفت بزرگ هستند که افراد مؤمن را تهدید می‌کند.

ریا آن است که انسان کاری را برای دیدن مردم (و نه برای رضای خدا) انجام دهد.

سُمعه آن است که کاری را به جا آورد و هدفش آن باشد که کارش به گوش مردم برسد.

این دو کار از نشانه‌های نفاق است.