لا یُؤاخِذُکُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِی أَیْمانِکُمْ وَ لکِنْ یُؤاخِذُکُمْ بِما عَقَّدْتُمُ الْأَیْمانَ ...وَ احْفَظُوا أَیْمانَکُمْ کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ» [89 مائده]

خدا شما را به خاطر سوگندهای بیهوده تان بازخواست نمی کند,ولی به خاطر[شکستن] سوگندی که با قصد یاد می‌کنید، مؤاخذه می‌کند. ، وقتی که قسم می‌خورید[و می‌شکنید.] و سوگندهای خود را حفظ کنید. خداوند بدینگونه آیات خود را برای شما روشن می‌سازد، باشد که سپاس دارید.

از دیدگاه اسلام‌، سوگند یاد کردن عملی ناپسند بوده و اجتناب از آن بسیار مطلوب و  پسندیده می‌باشد، اما متفاوت بودن حالات انسان به هنگام سوگند یاد کردن از یک سو و  انگیزه‌های مختلف جهت قسم خوردن از سوی دیگر، موجب برخورد متفاوت قرآن کریم با انواع سوگندها شده است؛

به بیانی واضح‌تر، خداوند متعال در قرآن کریم آیه در یک جا مسلمین را از هر نوع سوگندی حتی به منظور نیکی و تقوی و اصلاح بین مردم برحذر داشته و سپس در این آیه با تقسیم سوگندها به سوگند لغو و سوگند جدّی‌، سوگند لغو را فاقد اثر جزایی و فقهی و سوگند جدی را موضوع احکام فقهی و اثرات وضعی قرار داده است.